over naar wordpress

Ik heb besloten om verder te gaan op wordpress.
Het biedt wat mij betreft meer mogelijkheden.
Deze Blogspot handhaaf ik, omdat ik op de blogroll goed kan zien, wie er nieuwe blogs heeft geplaatst.
Niet iedereen, die ik graag volg, is aangesloten bij OBA

Je vindt mijn nieuwe blogs dus voortaan:

HIER

groet,


hippo

een hemelse ontdekking

te lezen en beleven op wordpress

natuurkracht

hij kreeg het in de zeilen

en zij het van de molen

hij steeg naar grote hoogte

en zij beneden peil

hij stak de lichten op

en zij de lonten aan

hij droeg het naar de zee

zij wilde water zijn

ze hadden er waarschijnlijk de kracht niet meer voor

Andere blogstek

nynke

Dan ben je vijf jaar. Vernoemd naar Nynke van Hichtum. Een garnaaltje bij de geboorte. Zit je in groep twee. Een dromertje. Kabbelen de gedachten mijlen ver. Alles staat je. Niet alleen kleding, maar ook dat beetje luie, lazy like a sunny afternoon. Soms word je gillend wakker. Groeipijnen. Ben je sterk als het moet, zoals in mei 2007 bijna twee jaar oud:

je valt beroerd
twintig maanden levenservaring
behoeden je niet voor alle risico's
in je prille leventje
gelukkig huil je 
in dit bloedbad
houston control
collega bellen voor de dienst
sanne naar opa en oma
mama met jou alvast naar de ehbo
hadden het rustig aan kunnen doen
tweeënhalf uur wachten in een
bedompte wachtkamer
op de hoofdact van de avond
vier volwassenen, 
die jouw breekbare
lijfje drie draadjes lang 
onbeweeglijk maken
god wat ben je sterk
geen echte paniek
het huilen is snel over
natte haartjes, hoogrode konen
en een onverwacht veerkrachtige blik 
in jouw bodemloze groenbruine meren
je armpjes stevig om me heen
we danken de lieve zusters
en aardige kinderdokter 
met de vaste hand
snel naar huis
plof, de bank
wat deed ze 't goed hè
ja, ze deed 't fantastisch




Ben je zon, zee en ......

mijn vlindertje 

bij een vroege zee

ze vindt de branding

in golven

overspoelt het mij

Reeg ik jouw waterpokken aanéén tot een gedichtje:


waterpokken ontspringen uit jouw huid
als druppels in een spiegelende plas
tik, tik, een wonderlijk geluid
twee emmertjes vol van je ras, ras, ras
uit een regenwolkje met jouw gezicht
gepokt en gemazeld, wieg ik je in slaap
een krentenbolletje in koortsachtig licht
en zie tussen de spatjes door
de dromen zachtjes aankloppen
in een diepe, diepe gaap




En heel af en toe ben je boos. Redeloos. Ziedend. Verscheurend.
Zoals vandaag. Maar ook dan ben je prachtig.

weten wanneer je dood gaat

Op 16 juli 2038 zal ik mijn laatste adem uitblazen op de ietwat teleurstellende leeftijd van 71 jaar. Deze grappige site rekende het voor me uit. Daar hadden ze overigens niet veel gegevens voor nodig.

In mijn werk ontmoet ik aardig wat 95- en zelfs 100-plussers. Als mij één ding aan hen opvalt, is het dat er weinig zeurpieten tussen zitten. Het zijn mensen, die van hun kwetsbaar hart geen moordkuil maken en leven in het moment. Het carpe diem wordt natuurlijk aan ouderen opgedrongen door de tijd. De toekomst brengt de dood nadrukkelijker in beeld. Als ik er naar vraag, krijg ik zelden een afwerende reactie. Weinig hoogbejaarde mensen zijn bang voor de dood. Sommigen lijken er onverschillig onder. Een aantal kijkt er naar uit. Daarbij kan men overigens heel tevreden en zonder bijzondere verwachtingen ten aanzien van het hiernamaals leven. De cirkel is dan rond. The work is done.

Hoe oud ik word, doet er wel toe, al was het maar om mijn kinderen volwassen te zien worden. Verder zijn er niet veel redenen om er zorgelijk over te zijn. Zoals ik elke avond ga slapen, zo zal ik op enig moment dood gaan. Van iedere dag probeer ik wat te maken en zonder stress de kleine dood op te zoeken. Het is niet belangrijk wanneer we dood gaan. Beter is het aandacht te besteden aan hoe we leven.

Interessant I

Interessant II

Ook de moeite waard:

een goddelijke leeftijd

maar voor mij ben je het achtste wereldwonder


Wat word je groot.
Eén van de laatste foto's van jou op mijn blog.
Zo groot dus.

"Papa, ik wil een eigen website..."