Over non-dualiteit sprak Jaap van Zweden in een memorabele aflevering van vpro’s zomergasten. Vanuit een crisis werd hij ook dirigent over zijn eigen leven. Zijn autistische zoon gaf hem het stokje. Hij eindigde die zomeravond in 2009 met het vierde deel van de negende symfonie van Mahler. Muziek die ik niet eerder beluisterd had. Vrouw en dochters al in diepe slaap. Een donker huis. Een bank. En een vierkante lichtgevende kast. Bernstein dirigeerde rechtstreeks naar mijn hart. Afscheid nemen zonder vrees leek even mogelijk.
4 opmerkingen:
de zomer van Jaap; eigenlijk wel een mooie titel
Wat een prachtige achtergrond nu bij dit blog....niks meer veranderen ;-).
En mooie bespiegelingen van je.
Ik wist niet dat voor Jaap het thema non dualisme leefde.
Ik heb deze zomergasten niet gezien.
Dank je voor de mooie muziek
@nieuwe Herman Koch: zomerhuis met jaap? ;)
@svara best leuk om wat te fröbelen met zo'n blog; het valt me op, dat de context veel doet; dit blog is heel licht en mijn wordpressblog donker; de foto van Jaap van Zweden op mijn wordpressblog vind ik prachtig met die donkere achtergrond; het is een beetje als een jas, die je steeds beter past (al ben ik een beroerde kleermaker, zelfs een knoop aanzetten is een crime voor mij ;)
groet,
hippo
Ja, dat was een memorabele uitzending van Zomergasten. Een van de beste die ik ooit heb gezien.
Een reactie posten